"تو خوابی"

...بعد انگار لحن ِ معوج باد خورده باشم

                                       هلهله ی باران

                                            وکنار ِ مشتی فراموش اقیانوسی باز می شود

خلا توی آرامشم سیگار می کشد

                        وکلماتِ دیوانه به زبانت آویزان شده اند

                                                                  پا در هوا و گردابها می کوبند...

دامن از حاشیه تاب می خورد

             مشتی شن توی چشمهای خلا دود می کند

                             وپاها ناسزایی ست به هندسه ی چروک توازی ِ خطوط

 کمی از باران ِ شب مانده

     وحلقه های کلمات روی ِ موج و شکن های دامن

                                                                  گم می شوند

                                      با دره هایی که باد توی دهان ابر می کشد  

 طوفان از میان هلهله ام می وزد

             ولبهایی در گستره ی افق می لرزند

                         مثل نجوای ِ دریده ی گرگ و میش

                        در هرمِ دیوانه ی تابستانی ِ این فراموشی ِ آویزان

 خلا به در و دیوار شب می خورد

        و در حاشیه ی ساحل، ته سیگارهای چروکیده

                                    هیات هندسی ِ ستاره ها را می گیرند

                                            که روی زبان آویزان آسمان ماسیده باشند

 دامن از حاشیه می وزد ...